Openbaar vervoer en privévervoer voor mensen met beperkte mobiliteit

Onder toegankelijkheid van het vervoer worden zowel constructies als infrastructuren verstaan ​​die het gebruik van openbaar en particulier vervoer garanderen voor mensen met beperkte mobiliteit, onder dezelfde omstandigheden van veiligheid en comfort als voor elke andere gebruiker.
Een toegankelijke stad moet kunnen zorgen voor toegankelijke vervoersnetwerken (bussen, metro's, trams, enz.), Met stations, terminals en haltes die ook geschikt zijn voor passagiers met beperkte mobiliteit.
 Wat betreft privévervoer, dat ongeveer de helft van de vervoerssystemen vertegenwoordigt die worden gebruikt door mensen met een handicap, is het de verantwoordelijkheid van de fabrikanten om toegankelijke voertuigen te creëren, maar de keuze van de gebruikers van aangepaste voertuigen is van groot belang, zowel bestuurders als voertuigen kunnen worden gebruikt. als passagiers.
Er zijn verschillende normen waaraan moet worden voldaan op het gebied van comfort, veiligheid en efficiëntie.
In het geval van een passagier met beperkte mobiliteit die er een nodig heeft kinderwagendeze moet aan het voertuigframe zijn verankerd en de passagier moet een veiligheidsgordel dragen met ten minste drie verschillende verankeringspunten, om de borstkas te bedekken van de schouder tot het bekken met de rug ondersteund door een hoofdsteun.
De ideale positie van de rolstoel is die met de rug in de rijrichting. De gebruikte rolstoel moet de crashtests hebben doorstaan ​​en moet voldoen aan ISO 7176-19.
De infrastructuur moet het elke passagier mogelijk maken om gemakkelijk in en uit te stappen, op en af ​​te stappen, met instructies voor het gebruik van liften en platforms die op een duidelijke en begrijpelijke manier worden beschreven.
Het openbaar vervoer moet plaatsen hebben die gereserveerd zijn voor mensen met beperkte mobiliteit, grondverankering voor rolstoelen en in- en uitstapsystemen door middel van mobiele platforms en volledig toegankelijke opritten. 
Op wetgevend niveau lokale en nationale openbaarvervoerbedrijven en ENAC (National Civil Aviation Authority) moet verwijzen naar de Europese verordeningen over het recht op mobiliteit van mensen met een handicap of beperkte mobiliteit. De basisregel blijft echter de Wet 104 van 1992, met de gewesten in de coördinerende rol en de gemeenten die de diensten moeten verlenen op basis van hun financiële middelen.

Aankoop van een voertuig

Op het moment van aankoop moet worden overwogen of het voertuig zal worden bestuurd door de persoon met beperkte mobiliteit en of dit zijn of haar belangrijkste vervoermiddel zal zijn, en moet worden nagegaan of het mogelijk is de nodige wijzigingen aan te brengen om het voertuig gemakkelijk toegankelijk te maken.
Overheden bieden vaak garanties en prikkels voor de aankoop van een reeds aangepast voertuig, of om de nodige wijzigingen aan te brengen. De site vantax Agency heeft een gids beschikbaar gesteld met de concessies die gelden voor zowel auto's als andere soorten hulpmiddelen.
Met betrekking tot het verkrijgen van het speciale rijbewijs, op de website van deAutomobile Club van Italië alle informatie is beschikbaar.

De badge waarmee mensen met een handicap kunnen parkeren op gereserveerde plaatsen, en deEuropese parkeervergunning zijn andere voordelen voor mensen met beperkte mobiliteit.